Card

-- stay cool hanggang sa susunod mong birthday and...


Stay strong.

Sorry ha.  Hindi gaya ng iba... hindi ko kayang sabihin na naiintindihan kita at ramdam ko ang nararamdaman mo... wala akong ibang alam gawin kundi ang mag imagine at mag isip ng kung anong dapat ko ikilos... 'di pala madali. Turuan mo po ako. Sabihin mo po  kung pano ako makakatulong... gusto ko malaman mo na andito kami para sa'yo. Alam kong may pinagdaanan ka... gusto kita i-uplift... akala ko madali..  hindi pala.

Hmmm... gusto ko sana mangulit kaso hindi ko alam kung tama.
 
Stay strong.

I would really love na makita kang malagpasan 'to. After that,  I know you'll turn out to be a more stronger and  more beautiful lady than you are now.

I'm missing the giggles and the jolly 'kit out of you.

But take your time...

Kaya mo yan.

-Le Jinx.

'Til we meet again

I never had a chance to know you more personally; and didn't even had the chance to talk to you even once. But I'm thanking you for making the people I know happy... very happy. And the gesture of friendship you showed me. You  can rest now... watch over us from up there... "us" that's still here. Rest in peace, Yhan.

You will be remembered.









Crying is a form body mechanism attached with our emotion. We can shed tears from extreme happiness or being on a sad state. The pain of loss most probably is the painful state a person could experience. I've seen many... experienced some.

Diane left Thursday night, November 10, 2011. Wiseguy called her back to His home... where pain, hatred, anxiety and anger is none of existence.

I have so little moments with this girl... as in literally.
Just a simple smile as we bump shoulders in the workplace... just that. We got a common friend who is currently in grief. And by that common friend, Yhan added me in her list of friends in a social network site. With that, we got to recognize each other in the corridors and there starts the smile greetings, like, as if we're saying:
"Yhan, thanks sa pag add"
" You're welcome"
Words never came out... just smiles. only smiles.
Just wish I had to know her more... people I know that knows her sheds tears for their loss -- as she leave. I'm sure she's special
I feel for them... reminds me of  Rio [If you happen to see Diane up there, make her company, okay?]

[can't continue]

Rest well.
I know you did great down here.
The next time we bump shoulders again, we should talk a bit more, you owe me a lot of stories.


Bye, Yhan.

'til we meet again.

Project Random Smile 5: Success!

It started with a poem.
Then with a bookmark.
Another poem.
Another bookmark
then...
the "hatch" day. [ you know, the day when we're hatched ]


I love being random. It's one way or one characteristic na gusto kong matandaan ng tao sa'kin... maging random. Eventually, I found it really amusing and really heartwarming na may napapangiti akong tao out of it. Siguro isa sa mga ultimate satisfaction ko ang mang sorpresa. Sad to say wala akong kapangyarihan gawin to sa lahat ng taong kilala ko. I just feel at a certain time kung sino ang dapat gawan ko ng ganun or yung dapat gawan ng ganun. [don't want to go on details 'bout that.]

And then there was this girl na I planned to surprise on her birthday.
Hehe dalawang buwang pagpaplano and nakalipas -- well, parang 'di naman kase it started out as a dare.

Let the flowers do the talking.

Nahamon akong magbigay ng bulaklak sa isang tao sa araw na yun. Hehehe agad ko naman tinanggap kase hindi ko man siya araw-araw ginagawa, hindi na iba sa'kin ang magbigay nun.

Ang tanong: Kung paano nya tatanggapin at kung tatanggapin ba nya?

Nung una, I wanted to give her a stuffed toy cat. Lagi ko binibigay yun sa mga new acquaintances ko kaso ilang mall ang pinuntahan ko isang gabi after ng work, wala na akong makitang same design and same cat.  Ngayon, naniniwala talaga ako na wala talagang pangyayari na tinatawag na coincidence. Hindi ko alam nung parehong gabing yun pumunta ako sa tindahan ng libro para hanapin yung bagong labas na librong hinahanap ko na sinulat ni Tado. Oo~! si Tado! meron siyang libro nakita ko sa TV nakalimutan ko lang yung title. And then ayun nakita ko yung isang libro na binabasa nya [si bortdey girl]

Makikita ko bang merong ganun dun kung hindi ako pumunta dun? Nakita ko yun pero hindi yun yung hinahanap ko. Coincidence.

Binili ko yung libro ^_^"

Yung flowers na lang problema ko.
Isang araw bago ang big day, nagpapatintero pa yung mga ideya sa isip ko pano ako bibili at dadalhin sa office yung bulaklak. Sorpresa yun so kelangan mas konti ang nakakaalam, mas maganda. Ilang araw na din akong nakaisip ng paraan... 'di ko din nasunod hahaha.

Nakauwi na ako sa lugar namin... inisip ko kase, dito na lang ako sa mall sa may amin bibili para malapit tapos hayaan ko na lang na makita ng lahat pagpasok ko. Kaso, wala akong makitang magandang arrangement na gaya nung nakita ko sa mall na malapit sa office namin. Dalawa, tatlo, apat na mall ang pinuntahan ko wala. Anong solusyon? bumyahe ulit papunta sa mall na malapit sa office HAHAHA para lang akong timang. Kung naisip ko na walang maayos na flower shop dito dapat umalis ako ng maaga... ngayon, nakikipagunahan ako sa oras kase umalis ako pabalik ng Makati sa oras na alam kong yun na yung mga oras na nagsasarado ang mall. Magaling Dubz.

To make the story short, nabili ko yung flowers and hindi siya maliit na package gaya ng inaakala ko HAHAHA. Bumili na din ako ng gift wrap pauwi. Good thing, andun ang kapatid ko at nautusan kong balutin yung libro kapalit ng sampung piso. Magaling Dubz.

And since excited, nauna pa akong nagising kesa sa tunog ng alarm clock ko. Sabi ko kase, kelangan ko pumasok ng maaga para magawa kung yung tamang "set-up". Hindi ko maintindihan kung bakit dun pa ako sinumulang kabahan kung ano ano ang pumasok sa isip ko.

Pano kung meron na siya nung librong binili ko?

Pano kung masira yung bulaklak papunta dun?

Pano kung hindi pala siya tumatanggap ng ganun... at mas preferred nya ang cash?? [hahaha kung mabasa mo 'to joke lang. Pero alam kong hindi mo mababasa 'to]

Tanggapin nya kaya?

7:00 A.M. ang call time namin sa office; yun yung time of work. Gusto ko maaga pumasok kaya dumating ako sa office ng 5:00 A.M. wahahaha sobrang inaantok ako nun buti express yung bus at naalog ako ng unti. Dumating ako sa office kakabukas pa lang at may isa pa lang akong officemate na andun nagulat nga siya sa dala ko. Pero di na ako nag explain ng husto, sinabi ko lang para kanino ^_^" natuwa naman siya. Agad kong kinuha yung scotch tape sa table ng supervisor namin at dumiretso sa loob. Tape dito, Tape doon. Para akong IT staff na akala mo nagkukumpuni ng mga wire sa ilalim ng computer table. In a point, oo. Ayaw ko kase masira ng mga wire yung flowers.

Fast forward.

Isang oras ang lumipas, umupo na ako sa table ko at nagsimulang magdatingan ang mga katrabaho. Lumapit sa'kin yung office mate ko na nadatnan ko. Luminga linga siya sa paligid sabay tanong.

"San na yung flowers?"

"Asa table nya." sabi ko. Tumingin si office mate sa table ni birthday girl pero di nya nakita.

"Asan??" Tanong nya ulit.

Hindi na ako sumagot... napahalakhak ako ng malakas. Effective yung ginawa ko. ^_^"

And then dumating si Maine. Siya yung nag dare na magbigay ako ng flower. Mas excited pa siya sa'kin.

Eto ang plano: Una kong ibibigay ung libro at pabubuksan sa kanya. Bakit?? contingency plan ang kalalabasan ng flowers kung magkataon na meron na siyang kopya nung libro na 'yun. Sayang eh, babawiin ko yung libro tapos hihiramin ko yung part one na nasa kanya  hahaha.

And then she came.

Alam ng buong office na birthday nya. Pero iilan lang kaming may alam ng surpresa. Eto ang tip... kung may plano kayong manorpresa ng tao at naisip nyo na magsabi ng mga sweet na linya, production numbers or declamation kasama ng gift, wag nyo na ituloy. Sa sobrang bilis lang ng moment na pinaghandaan nyo, hindi nyo magagawang magsalita kahit na yung mga bagay na matagal mo nang gustong sabihin.

Binigay ko yung book and she opened it. Dun pa lang solb na ako nung ngumiti siya at nag "thank you". Yun lang yun... kahit dun lang kuntento na ako. Hindi ko pa natatanong kung meron na siyang kopya nung librong binigay ko sa kanya, nakarinig ako ng pamilyar na boses "Meron pa!~" si Maine... hehehe. Thank you at hindi mo na pinatagal ang kaba ko. Gaya ng tip ko, wala na akong nasabi. Balak ko na siya na mismo ang pakukuhanin ko ng nakatago sa ilalim ng desk pero... gentleman ako... [ata...] ako din ang nagbunyag ng sarili kong surpresa.

Masaya... sobrang masaya ako nung oras na 'yun. Sa madaming bagay hehehe. Tinanggap nya yung regalo, Oo; Nagawa ko yung DARE sa'kin, Oo; [Sus, sisiw nga eh] pero higit sa lahat, na satify ko yung need ko na magpasaya ng ibang tao. Para akong adik na nakatikim ng epektos although di ako user at nasabi ko yung message na gusto ko iparating. It's more of a message for my self contentment.

Kahit gaano ka kalungkot, hindi yun dahilan para hindi ka maging masaya ^_^"

having said that, I proved one thing.

My heart jumped in excitement when I got this..  :)

THANK YOU so much for this gift..

The latter words were from her blog.
She never told that to me personally
She will never do ^_^" too shy to.


Wanna say thanks to Maine for this wonderful plan!!! Thanks Thanks.